Alles wordt voor ons ingekleurd. Hapklare voorgekauwde stukjes informatie; brokjes meningen worden met de paplepel ingegoten.
Dit is zo, dat is zus.
Ik wil een paarse olifant.
Roze kan ook nog wel.
“Nee! Olifanten zijn grijs!”
Alles vergrijsd door de mengelmoes van ideeën van anderen. Een smakeloos bord pap dat niet te behappen is. Restantjes van generatie op generatie overgeleverde muffe zelfbeelden, stoffige trauma’s, rottende persoonlijkheden; nogal zware kost.
Het is mijn kleurplaat.
Ik gum snel het grijs van de olifant weg.
Oh, niet ingekleurd is ook wel mooi…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten